Rapportering og bransjer– Kompleksowy Przewodnik dla Przedsiębiorców w Norwegii
- Robert Biernat
- 29 paź 2024
- 16 minut(y) czytania
Kompleksowy Przewodnik po Norweskich Regulacjach Podatkowych dla Polskich Przedsiębiorców. Rapportering og bransjer.
Firma efremtid.no, , specjalizuje się w pomocy polskim przedsiębiorcom w spełnianiu lokalnych wymogów prawnych, zapewniając kompleksowe wsparcie na każdym etapie działalności gospodarczej. Rapportering og bransjer
Nasz zespół jest dostępny pod numerem telefonu 21 38 38 21 i przez e-mail info@efirma.no.
A-meldingen – Raportowanie Wynagrodzeń i Innych Świadczeń
A-meldingen to kluczowy, comiesięczny raport, który firmy i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w Norwegii muszą składać do norweskich urzędów: NAV (Norweski Urząd Pracy i Opieki Społecznej), SSB (Centralne Biuro Statystyczne) oraz Skatteetaten (Urząd Skarbowy). Dokument ten obejmuje dane dotyczące wynagrodzeń, stosunku pracy, potrąceń zaliczek na podatek oraz składek pracodawcy na ubezpieczenia społeczne, a także, jeśli dotyczy, podatku finansowego.
Główne Cele i Zakres A-meldingen
A-meldingen to narzędzie pozwalające urzędom na kontrolę zgodności wynagrodzeń oraz prawidłowości w obliczaniu podatków i składek przez pracodawców. Celem raportu jest dostarczenie aktualnych i wiarygodnych danych dotyczących przychodów pracowników oraz związanych z nimi obciążeń podatkowych i socjalnych. W ten sposób administracja publiczna może monitorować i zabezpieczać prawa pracowników, a także zapewniać sprawiedliwe i odpowiednie obciążenia finansowe dla pracodawców. Rapportering og bransjer
Kto musi składać A-meldingen?
Obowiązek składania A-meldingen dotyczy różnych typów podmiotów:
Firmy Bez Systemu PłacowegoPrzedsiębiorstwa, które nie posiadają zautomatyzowanego systemu płacowego, muszą ręcznie generować A-meldingen za pomocą platformy Altinn. Raport musi obejmować pełne informacje o wynagrodzeniach, składkach na ubezpieczenia społeczne i potrąceniach podatkowych, co wymaga dokładności i zgodności z wymogami prawnymi.
Osoby PrywatnePrywatni pracodawcy, tacy jak osoby zatrudniające opiekunki do dzieci lub pomoc domową, mogą korzystać z uproszczonej wersji A-meldingen. Taki formularz pozwala na zgłoszenie wynagrodzeń i składek związanych z pracą domową w sposób bardziej przystępny i mniej czasochłonny, co upraszcza proces raportowania.
Firmy z Systemem PłacowymPrzedsiębiorstwa posiadające zautomatyzowany system płacowy mogą składać A-meldingen bezpośrednio przez Altinn (kod A02), co umożliwia integrację danych finansowych bez konieczności ręcznego wprowadzania informacji. System ten jest bardziej efektywny i zapewnia większą dokładność oraz minimalizuje ryzyko błędów.
Organizacje Charytatywne i Non-ProfitOrganizacje charytatywne oraz organizacje pożytku publicznego mają możliwość korzystania z uproszczonego formularza A-meldingen w przypadku angażowania prywatnych osób do pracy o charakterze wolontariackim lub w ramach działalności statutowej. Ten model pozwala na zgłoszenie wymaganych danych bez konieczności spełniania pełnych wymogów przewidzianych dla przedsiębiorstw komercyjnych.
Proces Składania A-meldingen Rapportering og bransjer
A-meldingen składa się co miesiąc, co daje urzędom dostępną na bieżąco informację o sytuacji finansowej i zatrudnieniu w firmie. Raport zawiera między innymi:
Wynagrodzenia i inne świadczenia pieniężne,
Składki na ubezpieczenia społeczne opłacane przez pracodawcę,
Potrącenia zaliczek na podatek,
Obowiązkowy podatek finansowy w przypadku firm z sektora finansowego i ubezpieczeniowego.
Jak złożyć A-meldingen?
Składanie przez Altinn: Większość przedsiębiorców korzysta z platformy Altinn do składania raportu A-meldingen. Jest to cyfrowa platforma ułatwiająca dostęp do formularzy i obsługująca proces przekazywania informacji do odpowiednich urzędów.
Korygowanie błędów: W przypadku wykrycia błędów w złożonym A-meldingen, możliwe jest ich poprawienie, co wymaga szczegółowej dokumentacji oraz wyjaśnienia, aby uniknąć potencjalnych sankcji. Urząd zapewnia wsparcie oraz przewodnik, który pomaga w prawidłowym uzupełnieniu raportu i korekcie ewentualnych błędów.
Harmonogramy i terminy: A-meldingen musi być składany do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Przestrzeganie terminów jest kluczowe dla uniknięcia opóźnień, które mogą skutkować karami lub odsetkami.
Dlaczego A-meldingen jest Ważny?
Dzięki comiesięcznym raportom A-meldingen, norweskie urzędy mają zapewniony stały dostęp do aktualnych danych o sytuacji finansowej pracowników i firm, co pozwala na prawidłowe naliczanie podatków, składek oraz innych świadczeń. Raport jest również istotnym narzędziem kontroli, które pozwala na identyfikację ewentualnych naruszeń przepisów i wspiera przejrzystość finansową przedsiębiorstw.
Wsparcie i pomoc w składaniu A-meldingen
Dla przedsiębiorców, którzy mają wątpliwości co do swoich obowiązków lub procedur składania raportu, dostępne są różne źródła wsparcia:
Przewodniki i szkolenia: NAV, SSB oraz Skatteetaten oferują przewodniki oraz szkolenia, które pomagają firmom i osobom prywatnym w zrozumieniu procesu składania raportu.
Informacje o obowiązku raportowania: W przypadku wątpliwości dotyczących obowiązku składania A-meldingen, firmy mogą skonsultować się z urzędem, aby uzyskać pewność, że ich procesy są zgodne z przepisami.
Informacje do uzgodnienia: Przedsiębiorcy mogą zamówić dane uzgodnieniowe, aby porównać raportowane kwoty z danymi z poprzednich okresów, co jest przydatne w zapewnieniu zgodności raportów z rzeczywistością.
Podsumowanie Rapportering og bransjer
A-meldingen jest nieodzownym elementem norweskiego systemu podatkowego i raportowania, szczególnie dla firm zatrudniających pracowników. Comiesięczne raportowanie zapewnia dokładność danych i wspiera przejrzystość finansową w gospodarce Norwegii. Firmy muszą przestrzegać terminów oraz upewniać się, że raporty są kompletne i poprawne, aby uniknąć sankcji.
Aksjonærregisteroppgaven – Obowiązki Właścicieli Akcji
1. Co to jest Aksjonærregisteroppgaven?
Aksjonærregisteroppgaven to roczne sprawozdanie finansowe, które wszystkie norweskie spółki akcyjne (AS), spółki publiczne (ASA) oraz banki oszczędnościowe z kapitałem własnym muszą składać do norweskiego urzędu skarbowego (Skatteetaten). Sprawozdanie to, składane za pomocą formularza RF-1086, zawiera szczegółowe informacje na temat wszystkich transakcji i wydarzeń kapitałowych, jakie miały miejsce w spółce w danym roku podatkowym. Dane te są wykorzystywane przez Skatteetaten do sporządzenia Aksjeoppgaven (RF-1088), czyli dokumentu, który pomaga akcjonariuszom prawidłowo wypełnić ich zeznania podatkowe.
2. Kto musi złożyć Aksjonærregisteroppgaven?
Obowiązek ten dotyczy wszystkich:
Spółek akcyjnych i publicznych,
Banków oszczędnościowych z kapitałem własnym.
Z obowiązku zwolnione są natomiast:
Spółdzielnie mieszkaniowe (boligaksjeselskaper),
Spółki, które zarejestrowały akcje w systemie Euronext VPS (Norweskim Centralnym Rejestrze Papierów Wartościowych), gdyż te raportują dane bezpośrednio do urzędu skarbowego.
3. Dlaczego Aksjonærregisteroppgaven jest istotny?
Aksjonærregisteroppgaven stanowi kluczowy element w norweskim systemie podatkowym. Raport ten dostarcza podstawowych danych, które Skatteetaten wykorzystuje do przedwstępnego wypełniania zeznań podatkowych akcjonariuszy. Jeśli firma nie złoży poprawnie Aksjonærregisteroppgaven, urząd skarbowy nie będzie miał podstaw do wypełnienia Aksjeoppgaven (RF-1088) dla akcjonariuszy, co może skutkować:
Brakiem automatycznego wypełnienia deklaracji podatkowej,
Koniecznością samodzielnego obliczenia i wpisania kwot podlegających opodatkowaniu przez akcjonariuszy.
W praktyce brak Aksjonærregisteroppgaven skutkuje dodatkowym obciążeniem dla akcjonariuszy, którzy muszą sami monitorować swoje podatki.
4. Termin i Sankcje za Opóźnienie
Termin składania Aksjonærregisteroppgaven to 31 stycznia każdego roku. Niezłożenie dokumentu w terminie skutkuje nałożeniem kar finansowych (tzw. tvangsmulkt), które są naliczane aż do momentu dostarczenia poprawnych danych. Kary te mają na celu motywowanie firm do przestrzegania terminów oraz prawidłowego wypełniania zobowiązań podatkowych.
5. Jak poprawnie wypełnić Aksjonærregisteroppgaven?
Skatteetaten oferuje wsparcie w formie:
Przewodników (dostępnych w formie PDF i Word), które krok po kroku omawiają, jak wypełnić Aksjonærregisteroppgaven,
Filmów instruktażowych, które prezentują procedurę raportowania przy zakładaniu spółki, przy sprzedaży i kupnie akcji oraz w sytuacjach likwidacji spółki.
Poprawność i kompletność zgłoszenia jest istotna, ponieważ wszelkie nieścisłości mogą skutkować nieuznaniem Aksjonærregisteroppgaven przez urząd, co prowadzi do komplikacji podatkowych dla akcjonariuszy.
6. Przykładowe Sytuacje Wymagające Aksjonærregisteroppgaven
Kilka typowych sytuacji, w których niezbędne jest złożenie Aksjonærregisteroppgaven:
Założenie nowej spółki akcyjnej – trzeba zgłosić początkowy kapitał, liczbę i wartość akcji oraz ich posiadaczy.
Sprzedaż i zakup akcji – każda transakcja sprzedaży lub zakupu akcji musi zostać odnotowana w raporcie.
Likwidacja spółki – w przypadku zamknięcia spółki, należy zamknąć raport i zarejestrować ten fakt w dokumentach.
Podsumowanie
Aksjonærregisteroppgaven jest nieodzownym elementem rocznego raportowania dla norweskich spółek akcyjnych i banków z kapitałem własnym. Odpowiednio przygotowany raport umożliwia automatyczne wypełnienie deklaracji podatkowych akcjonariuszy, ułatwiając rozliczenia podatkowe. Przedsiębiorstwa, które nie dostosują się do wymogów dotyczących Aksjonærregisteroppgaven, muszą liczyć się z konsekwencjami finansowymi oraz dodatkowymi obowiązkami dla swoich akcjonariuszy.Rapportering og bransjer
Bransjer med egne regler – Branże ze Szczególnymi Wymogami
W Norwegii istnieje wiele branż, które muszą przestrzegać szczególnych przepisów podatkowych i regulacji dotyczących raportowania. Każda branża ma unikalne zasady, które dostosowane są do specyfiki działalności i ułatwiają dostosowanie się do obowiązków podatkowych. Poniżej omawiamy zasady obowiązujące w wybranych branżach:
1. Akvakultur og Havbruk (Akwakultura i Gospodarka Morska)
Przedsiębiorstwa zajmujące się hodowlą ryb i akwakulturą mają obowiązek raportowania m.in. danych związanych z ochroną środowiska, licencjami na hodowlę oraz przychodami. Branża ta podlega ścisłym regulacjom dotyczącym ochrony środowiska, co obejmuje ograniczenia w zakresie substancji chemicznych i praktyk hodowlanych. Dotacje i ulgi podatkowe są dostępne dla firm stosujących zrównoważone praktyki hodowlane.
2. Bank- og Finansieringsvirksomhet (Bankowość i Finanse)
Banki oraz firmy finansowe podlegają przepisom o finansskatt, czyli podatku od instytucji finansowych. Dotyczy to zarówno banków, jak i firm zajmujących się pośrednictwem finansowym i ubezpieczeniowym. W tej branży istotne są przepisy dotyczące ochrony danych osobowych oraz raportowania w zakresie AML (zapobieganie praniu pieniędzy).
3. Billedkunstnere med egen bedrift (Artyści Wizualni z Własną Firmą)
Artyści wizualni posiadający działalność gospodarczą mają możliwość korzystania z ulg podatkowych. Zyski z ich działalności mogą być uznawane jako dochód z działalności twórczej, co wpływa na wysokość należnego podatku. Dodatkowe ulgi mogą obejmować koszty materiałów artystycznych i promocyjnych.
4. Eiendom og Bolig (Nieruchomości i Mieszkania)
Branża nieruchomości podlega szczególnym regulacjom dotyczącym podatku od wynajmu i sprzedaży nieruchomości. W Norwegii obowiązują zasady, które wpływają na podatki od dochodów z wynajmu oraz od zysków kapitałowych ze sprzedaży nieruchomości. Firmy w tej branży muszą również przestrzegać przepisów dotyczących inwestycji zagranicznych i ochrony najemców.
5. Familiebarnehager og skatt (Przedszkola Rodzinne i Podatki)
Działalność związana z prowadzeniem przedszkoli rodzinnych podlega specyficznym regulacjom podatkowym. Osoby prowadzące takie placówki mogą uzyskać ulgi podatkowe oraz dotacje na prowadzenie działalności. Regulacje obejmują zasady dotyczące liczby dzieci oraz minimalnych kwalifikacji opiekunów.
6. Forsikringsvirksomhet (Działalność Ubezpieczeniowa)
Firmy ubezpieczeniowe podlegają szczególnym regulacjom związanym z raportowaniem finansowym oraz zasadom dotyczącym transferu ryzyka. Branża ta wymaga prowadzenia rejestrów dotyczących aktywów i rezerw kapitałowych oraz raportowania ich wartości do urzędu skarbowego.
7. Frivillige, ideelle og skattefrie organisasjoner (Organizacje Charytatywne i Zwolnienia Podatkowe)
Organizacje non-profit mogą korzystać ze zwolnień podatkowych. Przychody z działalności statutowej takich organizacji są zazwyczaj zwolnione z opodatkowania, o ile spełniają określone kryteria, np. przeznaczanie zysków na cele statutowe. Organizacje te mają również możliwość korzystania z dotacji państwowych.
8. Hest, trav og galopp (Wyścigi Koni i Stajnie)
Przychody z wyścigów konnych i działalności związanej z hodowlą koni podlegają specyficznym regulacjom podatkowym. Dotyczy to zarówno hodowców, jak i właścicieli stajni. Działalność ta wymaga prowadzenia szczegółowych rejestrów związanych z przychodami z wyścigów oraz sprzedaży koni.
9. Internett (Działalność Internetowa)
Działalność internetowa, w tym platformy cyfrowe, sklepy online i usługi streamingowe, podlega przepisom dotyczącym VAT oraz raportowania przychodów z tytułu usług świadczonych na terytorium Norwegii. Firmy te są zobowiązane do stosowania się do przepisów dotyczących ochrony danych i praw autorskich.
10. Internprising (Transfer Pricing)
Przedsiębiorstwa międzynarodowe prowadzące działalność w Norwegii są zobowiązane do stosowania zasad cen transferowych. Dotyczy to ustalania cen w transakcjach między jednostkami powiązanymi, aby uniknąć przenoszenia zysków do krajów o niższych stawkach podatkowych. Firmy muszą prowadzić dokumentację i przedstawiać dane zgodnie z międzynarodowymi standardami.
11. Jordbruk, skogbruk, reindrift og fiske (Rolnictwo, Leśnictwo, Hodowla Reniferów i Rybołówstwo)
Branże te korzystają z licznych ulg podatkowych i dotacji, które wspierają ich działalność w zakresie zrównoważonego rozwoju. Ulgi dotyczą m.in. kosztów produkcji i inwestycji w sprzęt. Przedsiębiorcy muszą prowadzić szczegółowe rejestry związane z produkcją i sprzedażą.
12. Kildeskatt på renter, royalty og leiebetalinger (Podatek Źródłowy od Odsetek, Royalty i Opłat za Wynajem)
Podatek źródłowy jest naliczany od odsetek, opłat licencyjnych i płatności za wynajem przekazywanych za granicę. Ma to na celu zapewnienie, że Norwegia otrzymuje część podatków od zysków wygenerowanych w kraju, ale przekazywanych do zagranicznych właścicieli.
13. Kraft (Energetyka)
Firmy energetyczne podlegają specjalnym regulacjom podatkowym dotyczącym opodatkowania zysków z produkcji i dystrybucji energii. Działalność związana z energią odnawialną może korzystać z ulg, które mają na celu wspieranie rozwoju źródeł odnawialnych.
14. Offentlig støtte (Wsparcie Publiczne)
Firmy korzystające z publicznego wsparcia finansowego są zobowiązane do raportowania, aby zapewnić przejrzystość wykorzystania środków publicznych. Regulacje dotyczą zgodności z zasadami pomocy publicznej Unii Europejskiej.
15. Oljevirksomhet og petroleumsskatt (Przemysł Naftowy i Podatek od Przemysłu Naftowego)
Przemysł naftowy jest jednym z kluczowych sektorów gospodarki Norwegii i podlega szczególnym regulacjom podatkowym. Firmy z tej branży płacą podatek od zysków z produkcji na szelfie kontynentalnym, który jest wyższy niż standardowy podatek dochodowy.
16. Rederi (Przedsiębiorstwa Żeglugowe)
Firmy żeglugowe korzystają ze specjalnych przepisów podatkowych, które obejmują możliwość opodatkowania w systemie tonażowym, co obniża koszty podatkowe w porównaniu do standardowego podatku dochodowego. Dotyczy to przedsiębiorstw obsługujących transport międzynarodowy.
17. Skiferproduksjon (Produkcja Łupków)
Firmy zajmujące się produkcją łupków muszą spełniać wymagania związane z ochroną środowiska. Działalność ta obejmuje także dodatkowe podatki związane z wydobyciem zasobów naturalnych.
18. Overnattings- og Serveringssted (Branża Hotelarsko-Gastronomiczna)
Branża ta podlega przepisom dotyczącym VAT na usługi hotelarskie i gastronomiczne oraz przepisom sanitarnym. Firmy z tej branży muszą regularnie raportować przychody z działalności oraz przestrzegać przepisów dotyczących higieny i bezpieczeństwa.
19. Taxi og Varetransport (Transport Taksówkowy i Towarowy)
Branża transportowa jest regulowana przez przepisy dotyczące licencji oraz opodatkowania przychodów zorowych i konieczności posiadania odpowiednich licencji. Taksówkarze i przewoźnicy muszą regularnie raportować przychody oraz zapewniać, że ich działalność jest zgodna z przepisami dotyczącymi opłat licencyjnych i transportu publicznego.
Skattemelding for næringsdrivende – Deklaracja Podatkowa dla Przedsiębiorców
Rozliczenie roczne (Skattemelding) to obowiązkowy element dla każdego przedsiębiorcy działającego w Norwegii, niezależnie od formy działalności czy osiągniętego dochodu. Obowiązek dotyczy zarówno jednoosobowych działalności gospodarczych, jak i spółek kapitałowych. Skattemelding to odpowiednik deklaracji podatkowej, którą należy złożyć do Skatteetaten (norweskiego urzędu skarbowego) do 31 maja każdego roku.
1. Kto musi złożyć Skattemelding?
Obowiązek złożenia Skattemelding spoczywa na wszystkich przedsiębiorcach, w tym:
Jednoosobowych działalnościach gospodarczych (enkeltpersonforetak – ENK),
Spółkach akcyjnych (aksjeselskap – AS),
Spółkach partnerskich (DA, ANS),
Norweskich oddziałach firm zagranicznych (norskregistrert utenlandsk foretak – NUF),
NOKUS – norweskich przedsiębiorstwach kontrolowanych z zagranicy.
Każdy przedsiębiorca, nawet jeśli nie osiągnął przychodu w danym roku, jest zobowiązany do złożenia rozliczenia. Dotyczy to również firm, które zostały założone lub zamknięte w ciągu roku podatkowego.
2. Skattemelding dla Jednoosobowych Działalności Gospodarczych (ENK)
Jednoosobowe działalności gospodarcze (enkeltpersonforetak) rozliczają dochody jako dochód osobisty właściciela. Przedsiębiorca musi wykazać przychody, koszty oraz zyski lub straty, które następnie wpływają na wysokość podatku dochodowego. W przypadku ENK ważne jest uwzględnienie wszystkich kosztów uzyskania przychodu, takich jak:
Koszty związane z użytkowaniem biura i przestrzeni roboczej,
Koszty związane z pojazdami wykorzystywanymi do celów służbowych,
Wydatki na sprzęt i zakup materiałów.
3. Skattemelding dla Spółek (AS, DA, ANS, NUF i inne)
Spółki akcyjne i partnerskie muszą wykazać swoje dochody i zyski osobno od właścicieli. Podatki są naliczane na poziomie spółki, a nie na poziomie osobistym, co oznacza, że spółka sama ponosi odpowiedzialność za zapłatę podatku dochodowego od zysków. Dla spółek kluczowe jest prawidłowe ujęcie wydatków i przychodów, a także uwzględnienie ewentualnych transakcji kapitałowych i rozliczeń związanych z udziałowcami.
Norweskie oddziały firm zagranicznych (NUF) również muszą składać rozliczenia podatkowe, jeśli prowadzą działalność na terenie Norwegii i generują przychody. Firmy tego typu mają często bardziej złożone rozliczenia, które uwzględniają transakcje międzynarodowe oraz przepływy kapitału pomiędzy oddziałem norweskim a macierzystą firmą zagraniczną.
4. Ulgi i Odliczenia Podatkowe (Fradrag)
Jednym z najważniejszych elementów rocznego rozliczenia podatkowego są ulgi i odliczenia, które pozwalają na obniżenie podstawy opodatkowania. Przedsiębiorcy mogą ubiegać się o odliczenia związane z:
Biurem – koszty wynajmu, utrzymania i wyposażenia biura,
Samochodem – odliczenie kosztów eksploatacji pojazdów służbowych, w zależności od tego, czy są one wykorzystywane wyłącznie do celów biznesowych,
Sprzętem i wyposażeniem – koszty zakupu maszyn, urządzeń i innego wyposażenia,
Akcjami i inwestycjami – odliczenia od inwestycji kapitałowych i zakupów akcji w celu zwiększenia kapitału przedsiębiorstwa.
Wykazanie tych odliczeń wymaga jednak precyzyjnego i dobrze udokumentowanego rozliczenia, dlatego przedsiębiorcy często korzystają z pomocy księgowych, aby upewnić się, że wszystkie możliwe ulgi są ujęte w deklaracji.
5. Sposób Składania Skattemelding
Przedsiębiorcy mogą składać Skattemelding za pośrednictwem portalu Altinn – cyfrowej platformy do obsługi dokumentacji urzędowej. Formularz należy wypełnić zgodnie z wytycznymi Skatteetaten i przekazać online. Platforma Altinn zapewnia dostęp do wszystkich wymaganych formularzy i instrukcji, co ułatwia przedsiębiorcom składanie dokumentacji i zmniejsza ryzyko błędów.
6. Przesunięcie Terminu Złożenia Deklaracji
W przypadku trudności z terminowym złożeniem deklaracji, przedsiębiorcy mogą ubiegać się o przedłużenie terminu. Aby uzyskać przedłużenie, należy złożyć odpowiedni wniosek przed upływem terminu 31 maja. Warto pamiętać, że po przekroczeniu terminu złożenie wniosku o przedłużenie nie jest już możliwe, co może skutkować nałożeniem kar za opóźnienie.
7. Sankcje za Nieterminowe Złożenie
Jeśli przedsiębiorca nie złoży deklaracji podatkowej na czas, może zostać nałożona kara finansowa. Kara ta rośnie wraz z każdym dniem opóźnienia, aż do momentu złożenia deklaracji. Wysokość sankcji jest uzależniona od rodzaju przedsiębiorstwa oraz wysokości zaległych podatków.
8. Wsparcie i Przewodniki
Skatteetaten oferuje wsparcie i przewodniki, które pomagają przedsiębiorcom w prawidłowym wypełnieniu deklaracji podatkowej. Dostępne są zarówno materiały w formie pisemnej, jak i interaktywne narzędzia online, które prowadzą użytkowników przez cały proces składania Skattemelding.
Finansskatt – Podatek Finansowy
Finansskatt to specjalny podatek nałożony na firmy działające w obszarze finansowym i ubezpieczeniowym. Jest on zaprojektowany, aby zwiększyć opodatkowanie w sektorze finansowym i składa się z dwóch głównych komponentów:
Podatek od wynagrodzeń – Pracodawcy z sektora finansowego muszą opłacać dodatkowy podatek w wysokości 5% od łącznej sumy wynagrodzeń.
Podatek od dochodów – Firmy finansowe są opodatkowane na poziomie 25% dochodu.
Poniżej przedstawiamy szczegółowe omówienie zasad dotyczących finansskatt oraz tego, kto jest nim objęty i jak go obliczać.
Kto jest zobowiązany do opłacania finansskatt?
Podatek ten obowiązuje wszystkie przedsiębiorstwa, które prowadzą działalność w sektorze finansowym, tj. działalność zdefiniowaną w sektorze K przez norweski Urząd Statystyczny (SSB's Standard for Næringsgruppering - SN2007). W skład sektora K wchodzą trzy główne kategorie:
64 – Finansowanie,
65 – Ubezpieczenia i fundusze emerytalne (z wyjątkiem publicznych systemów ubezpieczeniowych),
66 – Usługi wspierające sektor finansowy i ubezpieczeniowy.
Zgodnie z tymi zasadami, finansskatt obejmuje m.in. banki, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy oferujące usługi doradcze i wsparcie finansowe. Przedsiębiorstwa nieposiadające pracowników, a także firmy, których działalność finansowa stanowi mniej niż 30% całkowitych kosztów wynagrodzeń, są wyłączone z tego podatku.
Wyjątki i Ograniczenia
Istnieją dwa główne wyjątki oraz jedno ograniczenie dotyczące finansskatt:
Wyjątek 1 – Firmy, w których koszty wynagrodzeń związanych z działalnością finansową stanowią mniej niż 30% całkowitych kosztów wynagrodzeń, są zwolnione z finansskatt.
Wyjątek 2 – Firmy, w których koszty związane z opodatkowaną działalnością finansową objętą VAT stanowią ponad 70% całkowitych kosztów wynagrodzeń, również są zwolnione. Dla określenia działalności jako „opodatkowanej” pod względem VAT, znaczenie ma charakter usług, a nie fakt, czy są one zwolnione z VAT (np. eksportowane usługi są nadal uznawane za działalność opodatkowaną).
Ograniczenie dla działalności nieekonomicznej – Firmy prowadzące działalność nieekonomiczną (w rozumieniu prawa EOG) mogą ograniczyć podstawę do opodatkowania finansskatt jedynie do części kosztów wynagrodzeń przypisanych działalności ekonomicznej.
Obliczanie Finansskatt
Finansskatt naliczana jest na podstawie wszystkich kosztów wynagrodzeń firmy, nawet jeśli niektóre wynagrodzenia są związane z działalnością poza sektorem finansowym. Dlatego, aby prawidłowo obliczyć finansskatt, firma musi rozdzielić wynagrodzenia między działalność finansową i inne obszary. W praktyce wymaga to szczegółowej dokumentacji i często zaangażowania profesjonalnych doradców księgowych.
Dwa podejścia do ustalania podstawy opodatkowania:
Roczna podstawa – Oparta na całkowitych kosztach wynagrodzeń z poprzedniego roku.
Miesięczna podstawa – W przypadku nowych przedsiębiorstw lub firm, które nie prowadziły działalności przez cały poprzedni rok, podstawą jest wynagrodzenie z pierwszego pełnego miesiąca kalendarzowego.
Finansskatt od dochodów
Firmy, które spełniają kryteria dla finansskatt, są zobowiązane do płacenia 25% podatku dochodowego od swoich zysków. Oznacza to, że opodatkowanie sektorów finansowych jest wyższe niż standardowe opodatkowanie dla pozostałych firm, co stanowi element przeciwdziałania koncentracji zysków w sektorze finansowym.
Raportowanie Finansskatt
Podatek od wynagrodzeń w ramach finansskatt jest raportowany w A-meldingen – comiesięcznym raporcie składanym przez pracodawców do norweskich urzędów. Obowiązują tu ogólne zasady dotyczące raportowania wynagrodzeń i składek, a finansskatt jest zgłaszany jako dodatkowa pozycja. Nie ma szczególnych wymagań co do sposobu dokumentowania przynależności do finansskatt; wymagania dokumentacyjne opierają się na przepisach ustawy o księgowości.
Wnioski
Finansskatt stanowi dodatkowe obciążenie dla firm z sektora finansowego, co ma na celu zwiększenie odpowiedzialności podatkowej tych przedsiębiorstw w norweskiej gospodarce. Przedsiębiorstwa powinny dokładnie analizować swoje koszty wynagrodzeń i przeprowadzać regularne przeglądy, aby upewnić się, że spełniają wymagania dotyczące finansskatt oraz aby uniknąć ewentualnych kar za błędne raportowanie.
Raportowanie w Rejestrze Zleceń i Stosunków Pracy (OAR)
Rejestr Zleceń i Stosunków Pracy (OAR) jest norweskim systemem raportowania dotyczącym zleceń i stosunków pracy na rzecz zagranicznych podmiotów realizujących projekty w Norwegii lub na norweskim szelfie kontynentalnym. Celem jest zapewnienie przejrzystości, zgodności z przepisami podatkowymi oraz kontrola nad działalnością zagranicznych firm działających w Norwegii.
Kto jest zobowiązany do raportowania?
Zleceniodawcy (Oppdragsgiver)Zleceniodawca, czyli norweski podmiot zlecający zadanie, ma obowiązek zgłosić zlecenie i dostarczyć informacje na temat każdego zlecenia lub podzlecenia realizowanego przez:
Firmę zarejestrowaną poza Norwegią,
Osobę mieszkającą poza Norwegią, jeśli projekt jest realizowany na terytorium Norwegii lub na norweskim szelfie kontynentalnym.
Zlecenia obejmują również wynajem pracowników, czyli tzw. „utleie av arbeidskraft”. Zleceniodawca ma obowiązek raportować informacje dotyczące głównego zleceniodawcy w łańcuchu kontraktów oraz dwóch poziomów podzleceń. Główny zleceniodawca to ten, który pierwszy zlecił pracę zagranicznemu wykonawcy.
Wykonawcy (Oppdragstaker)Zagraniczni wykonawcy są zobowiązani zgłaszać wszystkich pracowników biorących udział w projekcie w Norwegii lub na szelfie kontynentalnym. Informacje przekazywane przez wykonawców są kluczowe dla urzędu skarbowego (Skatteetaten), który na ich podstawie wydaje numer identyfikacyjny D-numer oraz kartę podatkową dla zagranicznych pracowników, poprzez formularz RF-1198.
Wyjątki od obowiązku raportowania
Nie wszystkie zlecenia wymagają raportowania w OAR. Wyjątki obejmują:
Zlecenia realizowane przez osoby prywatne,
Operacje kabotażowe,
Zlecenia, których wartość nie przekracza 20 000 NOK,
Projekty realizowane na Svalbardzie.
Jak uzyskać dostęp do portalu OAR?
Do raportowania w OAR konieczne jest zalogowanie się za pomocą elektronicznego identyfikatora, takiego jak BankID lub MinID. Aby uzyskać dostęp do danych raportowanych w rejestrze, zleceniodawca musi mieć odpowiednie uprawnienia w systemie Altinn (usługa RF-1199/RF-1198):
Dostęp do odczytu – aby przeglądać informacje,
Dostęp do edycji – aby raportować i aktualizować dane.
W przypadku zagranicznych osób raportujących bez norweskiego numeru D, konieczne jest złożenie wniosku o przyznanie numeru D (formularz RF-1506). Formularz ten musi być podpisany przez osobę raportującą oraz przez rolleinnehaver – osobę odpowiedzialną za raportowanie w Altinn.
Jakie dane należy raportować?
Raportowanie zleceń i pracowników obejmuje:
Dane dotyczące zlecenia – obejmujące szczegóły kontraktu, takie jak nazwa zleceniodawcy, wykonawcy oraz poziom zlecenia w łańcuchu kontraktów.
Dane dotyczące pracowników – wykonawca musi zgłaszać dane wszystkich pracowników zaangażowanych w realizację projektu na terenie Norwegii lub na szelfie kontynentalnym. Dane te są kluczowe dla urzędu skarbowego w celu wydania numeru D oraz karty podatkowej.
Przebieg procesu raportowania
Logowanie i dostęp do AltinnZleceniodawcy i wykonawcy muszą zalogować się do portalu Altinn, gdzie mogą przeglądać i aktualizować dane w rejestrze. Portal oferuje łatwy wgląd w raportowane zlecenia i stosunki pracy.
Raportowanie A-meldingenPrzedsiębiorstwa zagraniczne zatrudniające pracowników w Norwegii muszą również składać A-meldingen – raport dotyczący wynagrodzeń i innych świadczeń dla zagranicznych pracowników.
Dokumentacja i przechowywanie danych
Dokumentacja i raporty są przechowywane w systemie Altinn, co umożliwia łatwy dostęp do zgłoszonych danych i przegląd zleceń w Norwegii.
Global Skattereform – Globalna Reforma Podatkowa
W obliczu wyzwań związanych z rosnącą digitalizacją gospodarki i możliwością przenoszenia zysków przez międzynarodowe koncerny do jurysdykcji o niskich stawkach podatkowych, OECD i kraje G20 od lat pracują nad reformą podatkową, która zapewni uczciwe opodatkowanie tych firm na całym świecie. Celem tej reformy jest uniemożliwienie unikaniu opodatkowania przez międzynarodowe korporacje oraz zwiększenie przejrzystości podatkowej. W październiku 2021 roku osiągnięto porozumienie polityczne, co doprowadziło do opracowania zasad dotyczących minimalnego opodatkowania i podziału dochodów firm na różne kraje.
Kluczowe Wyzwania Współczesnego Systemu Podatkowego
Nowe zasady globalnej reformy podatkowej mają na celu rozwiązanie trzech głównych problemów:
Niedostosowanie przepisów do cyfrowych modeli biznesowych – Wiele firm, szczególnie w sektorze technologicznym, operuje cyfrowo, co utrudnia ich opodatkowanie w miejscach, gdzie generują przychody.
Możliwość skomplikowanego planowania podatkowego – W obecnym systemie koncerny mogą korzystać z złożonych struktur korporacyjnych, by przenosić zyski do krajów o niższych stawkach podatkowych.
Niekorzystna konkurencja podatkowa – Niektóre państwa oferują korzystne ulgi podatkowe, co przyciąga firmy, ale zaburza równowagę konkurencyjną.
Struktura Globalnej Reformy Podatkowej – Dwa Filary
Reforma obejmuje dwa główne filary, które są fundamentem nowego podejścia do opodatkowania międzynarodowych koncernów:
Pilar 1 – Podział Zysków Firm (Amount A i Amount B)
Amount A – przewiduje podział praw do opodatkowania dochodów dużych międzynarodowych korporacji między kraje, w których firmy te generują przychody. Nowe regulacje dotyczą koncernów z globalnymi przychodami przekraczającymi 20 miliardów euro i rentownością powyżej 10%. Dzięki temu kraje, w których firma prowadzi działalność, ale nie ma tam fizycznej siedziby, będą mogły opodatkować część zysków.
Amount B – standardy i uproszczenia dla ustalania opłat w transakcjach wewnętrznych związanych z dystrybucją i marketingiem. Amount B ma na celu uproszczenie zasad rozliczania transakcji pomiędzy powiązanymi podmiotami.
Pilar 2 – Minimalna Stawka Podatkowa
Pilar 2 wprowadza globalny minimalny podatek, co oznacza, że korporacje będą musiały płacić co najmniej 15% podatku od swoich dochodów niezależnie od miejsca prowadzenia działalności. Główne elementy Pilaru 2 to:
Suppleringsskatt – Norwegia wdrożyła przepisy o minimalnej stawce podatkowej od dochodów (15%), zapewniając, że firmy nie unikną opodatkowania nawet w krajach o niższych stawkach. Suppleringsskatt jest naliczany jako różnica między faktycznym efektywnym opodatkowaniem a wymaganą minimalną stawką 15%.
GloBE Rules – zasady Global Minimum Tax obejmują duże międzynarodowe koncerny o przychodach przekraczających 750 milionów euro. Zasady te zapewniają wyrównanie efektywnego opodatkowania między różnymi krajami.
Mechanizmy Implementacji w Ramach Pilaru 2
Pilar 2 zawiera szczegółowe zasady, które ułatwiają firmom dostosowanie się do minimalnego opodatkowania:
Income Inclusion Rule (IIR) – system, który nakłada dodatkowy podatek na dochody w strukturze korporacyjnej, stosując podejście „top-down” w celu wyrównania podatku w przypadku niedopłaty.
Undertaxed Profit Rule (UTPR) – zasada, która zapewnia, że firmy zapłacą minimum 15% podatku, nawet jeśli nie zapłacą suppleringsskatt zgodnie z główną zasadą. To mechanizm „safety net”, który wspiera jednolitą politykę podatkową.
Proces Implementacji i Legislacja w Norwegii
Norwegia aktywnie uczestniczy w pracach OECD nad wprowadzeniem globalnych zasad podatkowych. Finansdepartementet (norweskie Ministerstwo Finansów) opublikowało projekt przepisów krajowych dotyczących minimalnego opodatkowania. Nowe przepisy wejdą w życie w 2024 roku, a pierwsze raportowanie według zasad Pilaru 2 zaplanowano na czerwiec 2026 roku.
Raportowanie i Obowiązki Informacyjne
Przedsiębiorstwa objęte reformą będą musiały składać specjalne raporty:
Deklaracja Suppleringsskatt – dedykowana deklaracja podatkowa dla obliczenia minimalnego opodatkowania.
Globe Information Return – szczegółowy raport informacyjny, który stanowi podstawę do obliczeń i zapewnia zgodność z nowymi regulacjami. Informacje z tego raportu będą podlegały międzynarodowej wymianie danych, aby zapewnić jednolitość w raportowaniu.
Podsumowanie
Globalna reforma podatkowa OECD to znacząca zmiana, której celem jest zapewnienie, że duże korporacje będą płaciły sprawiedliwą część podatków, nawet jeśli działają w cyfrowym środowisku globalnym. Dwa filary reformy – podział zysków (Pilar 1) i minimalne opodatkowanie (Pilar 2) – mają na celu likwidację luk podatkowych, wspierając przejrzystość i sprawiedliwe opodatkowanie na całym świecie.
Kontakt
Firma efremtid.no świadczy kompleksową pomoc w zakresie rozliczeń podatkowych, zgodności z lokalnymi przepisami oraz optymalizacji kosztów podatkowych.
Niezależnie od branży, w której działasz, efremtid.no dostarcza fachowego doradztwa dla przedsiębiorców prowadzących działalność na norweskim rynku. Skontaktuj się z nami: info@efirma.no lub telefonicznie 21 38 38 21, aby uzyskać szczegółowe informacje i wsparcie dostosowane do Twoich potrzeb.
Comments